شاید این جمعه  بیاید … شاید

چند شاخه گل از باغچه چیده ام ، حیاط را آب پاشی کرده ام . حالا زمین بوی خاک باران خورده را می دهد.

به آسمان نگاه می کنم ، لکه های ابر سرگردان و حیرانند ، اما آسمان ابری نیست من هم سرگردان و حیرانم ، چون به انتظار نشسته ام . شاید این جمعه  بیاید … شاید

گلهای یاس را در کاسه سفالی ارغوانی در آب شناور کرده ام و آینه و قرآن را هم کنار کاسه ی آب گذاشته ام ، باید از درخت سیب سرخی بچینم می گویند سیب سرخ مسافر رفته را به مقصد باز می گرداند شاید این جمعه  بیاید … شاید

باید کاری کرد .همه ی حرفهای دلم را به آب و گلهای یاس می گویم . می دانم که او می شنود . نسیمی می وزد و عطر آرزوهای من با بوی یاسهای سپید در فضا پراکنده می شود ، قاصدکی روی کاسه ی آب می نشیند .

او اینجاست ، حضورش را احساس می کنم .کاش این جمعه بیاید و همه ی شاخه ها پر از سیبهای سرخ شود . من با سیب سرخی در دست و ظرفی پر از آب و یاس کبود در را باز می کنم و مسافر رفته را در کوچه باغی سرسبز می بینم .

نوری است که از انتها می آید و بعد دلم روشن می شود . میدانم که می آید . دل پر از انتظارم می گوید  که می آید شاید همین جمعه بیاید مهدی جان بیا …..

تو یعنی باران

چترها را باید بست

زیر باران باید رفت

باران را باید چشید

باران یعنی رحمت خدا

باران تویی که بواسطه تو رحمت معبود نصیب ما می گردد

می گویند آن هنگام که تو می آیی رحمت خدا ا از هر سو ساری و جاریست…

بیا و با خود رحمت بی پایان او را به همراه بیاور

آنروز که تو می آیی فرشتگان صف خواهند بست

برای درود بر فرزند آبها و آیینه ها

پس تورا در زلالی آب ، شفافی آیینه ها می جویم

می گویند از جانب شهری می آیی که حرمتش را آسمانیان دانند

و من  از این روست که نمازم را به پیشگاه خدا بدان سوی می خوانم

می گویند با همان اسبی خواهی آمد که روزی مولای عشق راکب آن بود

جان من قربان آن سواره که تو باشی

می گویند وقتی تو بیایی عدل و داد همه جا را فرا می گیرد

آنروز حتی مرغکی دانه اضافه تر از حق خویش نخواهد خورد و نخواهد خواست

ای کاش آنروز من هم مرغ عشقی باشم در قفست.