شاید شما هم یک یا چند دوست صمیمی داشتید یا دارید که با هم پشت یک کامپیوتر نشستید و برنامه های متنوعی را نوشتید، و از این کار لذت برده اید، اما شاید در آن لحظات متوجه نشده اید که شما در حال یکی از تکنیک های XP به نام برنامه نویسی دو نفره هستید.

برنامه نویسی دونفره، نوعی از برنامه نویسی است که دو برنامه نویس باهم و در کنار هم پشت یک کامپیوتر می نشینند و بر روی یک قسمت از کد برنامه، طراحی و یا تست نرم افزار کار می کنند. یکی از جفت ها که کد برنامه را تایپ می کند یا مستندات مربوط به طراحی را می نویسد را راننده (driver) می نامند. فرد دیگر را هدایت کننده (navigator) می نامند که کارهای راننده را نظارت می کند و سعی می کند اشکلات او را کشف کند. خطاهای مانند syntax errors، فراخوانی یک تابع به صورت اشتباه، پیاده سازی یک الگوریتم به شیوه ناکارا و ….  در واقع از بعد دیگر می توان گفت  در برنامه نویسی دو نفره، افراد مختلف با دانش ها و مهارت ها مختلف می توانند مهارتشان را ترکیب کنند تا یک مسئله مشکل را حل کنند. فرض کنید شما کسی هستید که مهارتتان در پایگاه داده در سطح عالی هست و دوست شما کسی که در برنامه نویسی شی گرا مهارت خیلی زیادی دارد در اینصورت شما می توانید کدی را بنویسید که به صورت بهینه و کارا به پایگاه داده دسترسی پیدا کند.

اما شاید سوالی پیش بیاید که کاری را که می توان به تنهایی انجام داد چرا باید توسط دو نفر انجام شود و شاید شما این دو نفر را به عنوان یک تیم قبول نکند، چرا که طبق تعریف تیم، باید هم افزایی مثبت داشته باشیم  یعنی بازدهی مجموع باید از بازدهی تک و تک افراد زیادتر باشد. ولی بهتر است ابتدا مزایا تیم های دو نفره را بخوانیم و سپس درباره سوال ها فکر کنیم.

1.       کیفیت: در این شیوه ما کدی با کیفیت بالا خواهیم داشت چون اکثر خطاها و اشتباهات در همان مرحله اول تشحیص داده می شود.

2.       صرفه جویی در زمان: چون ما کدی با کیفیت بالا خواهیم داشت، زمان تست و تغییرات در سیستم کاهش خواهد یافت.

3.       افراد شاد: برنامه نویس های که با این تکنیک کار می کنند، اکثرا خوشحالتر و شادتر از زمانی هستند که به تنهایی کار می کنند. برای نمونه شما فشار کمتر را تحمل می کند چون همیشه کسی را در کنار خود دارید که به شما کمک کند و این باعث می شود که شما خیلی خوشحالتر باشید.

4.       اعتماد و روحیه همکاری بالا: در این شیوه شما تک و تک افراد تیم خود را به خوبی خواهید شناخت و باعث می شود که شما به آنها اعتماد کند و روح همکاری بخاطر شناخت عمق افراد بالا برود.

5.       دو نفر همیشه بهتر از یک نفر است.

6.       یادگیری و انتقال دانش : فرضی کنید شما دیروز در مورد یک موضوع جدید چیزهای را یاد گرفته اید، امروز صبح به زوجتان آن مورد را توضیخ می دهید و او را نیز با موضوع آشنا می کنید، سپس زمانیکه زوج ها بعد از مدتی عوض می شوند، شما به آن فرد جدید، و زوج قبلی شما به زوج جدیدش آنرا توضیح می دهد و شما هنگام ناهار خواهید دید که کل تیم شما با موضوع جدید آشنا شده است. واقعاً جالب نیست.

7.       مالکیت جمعی (این گزینه یکی از نقاط مورد علاقه من است و بعداً در یک پست مجزا آنرا بررسی خواهیم کرد.)

(بقیه برای قسمت دوم، انگیزه من برای نوشتن این مطلب حضور یکی از دوست های خوبم در شرکت بود که مرا به یاد ترم های اول دانشگاه و برنامه های که با هم پشت یک کامپیوتر نوشتیم انداخت  ولی من هنوزم آرزو کار مشترک با ایشان را دارم. ولی فکر کنم باید این مطلب را یک ویرایش اساسی کنم و دوباره پست کنم. موفق باشید.)